Blogging frå smartphone er også noko nytt. Denne gongen frå Hamar

Haust og nye eventyr/Autumn and new adventures

Så rullar hausten seg ut i nord og kveldane vert mørkare og dagane kortare. Her sit eg og freistar skjøne at arbeidslivet går sin gang utan at eg treng å bry meg om det. Men det er jo ikkje slik at ein vert arbeidsledig. Sjølv om ein er pernsjonist. No skal hagen stellast, klesvasken strykast, huset vaskast slik at eg kan dra på eventyr. Og eventyret er først Hamar der eg skal vitje vesle Karoline og foreldra hennar, Ida og Håkon.  Deretter går ferda til Cunda, til workshop i omsetjing av litteratur. Samanhengen her er omsetjinga eg gjorde siste haust av Dear Shameless Death/Kjære skamlause død av Latife Tekin. Eg jobbar framleis med å få ho publisert på norsk.

I år er det Mine Söğüt som er forfattaren for,  The 6th Cunda International Workshop for Translators og Turkish Literature, http://www.translationstudiesportal.org/index.php/news/entry/6th_cunda_international_workshop_for_translators_of_turkish_literature konsentrerar seg om.  Til no veit eg ikke meir om henne enn at  ho har skrive ei kort novelle som like gjerne kunne vore eit dikt. Eg har allereie omsett "Why I Killed Myself in Istanbul" til nynorsk. "Workshopen" tek til 4. september og held fram til 14. september. 

Etter det vert det ferie i to veker i nærleiken av Cunda som ligg på vestkysten av Tyrkia nær den greske øya Mitilini. Det skulle ikkje forundre meg om eg fekk til å skrive litt medan eg er på tur...

English:
Autumn is descending in the north and the evenings are getting darker and the days shorter.  Here I

Det å bli sytti år/Becoming seventy

Så er alle gjestane reist heim, nokre etter fire veker intens samver, og her sit vi att og gleder oss over at vi har slekt som vil  vitje og vener som legg vegen innom. I år var det stor stas å kunne invitere til fest på Saabyes bibliotek med aperitif og fire rettar med vin attåt. Vi starta middagen med å synge Din tanke er fri, så kom Skal gamalt venskap kverva bort før hovudretten og heilt til slutt Svantes lykkelige dag.

Det å feire sytti år sat langt inne, men når eg først tok laus var det gildt å kunne invitere gjestar, først og fremst slekta,  men også vener frå ulike bolkar av livet. Det er jo ikkje så lett å be til fest midt på sumaren, men dei som kom gleda seg over maten og over å kunne ha nokre timar saman. Midt under middagen heldt vesle Karoline, 5 1/2 år, tale og ynskja "Velkommen til bords,... og skål" Ho vert nok med tida ei festløve.

På kvelden vandra festlyden opp til Kirkåsvegen til kaffe, kaker og vin. Og dei som ynskte noko sterkare i glaset fekk det. Vi var til saman sytten frå slekta og femten vener. God fangst spør du meg! Så er det triveleg å plassere folk saman som aldri har truffe kvarandre når du ser at drøsen går.

Alle gjestane hadde skjøna at jubilanten ikkje hadde noko ynskje om talar, men dei tre som var, frå dotter Kaja, svoger Ole og kollega Wenche, gleda meg umåteleg. Det var akkurat nok og som dei seier på engelsk "to the point" Familietradisjonen tru, song mine tre søstre sjølvdikta song om søster Venke på melodilinene "Flickorna i Småland" og Champs Elysees"

I Kirkåsvegen vart det også songar om "De yndige små musene" og "Den siste rose", gode slägerar frå gamle dagar.

Så gjekk gjestane heim, litt etter litt -  dei siste klokka halv fire. Då var jubilanten så nøgd og glad at ho måtte bruke to timar på å ta ned turtalet. Tida gjekk med til å tasse omkring i huset, rydde, ta av dukar, tenke og glede seg over ein staseleg fest.

Takk til alle som var med på å gje meg denne ugøymelege kvelden!

Maten vi fekk servert i Saabyes bibliotek skal eg skrive meir om seinare.

English: